دلم از غمگین دیدنت به تنگ آمد.

ما مخالف دخالت نظامی آمريکا در ايران هستيم

درود بر تو ؛

من نگفتم که دیگه نمیام، فکر میکنی من بدون تو میتونم؟! نه نمیتونم ….. با اینکه همیشه میگم من میتونم و باید بتونم ولی این یکی رو میگم که نه من بدون تو نمیتونم .

نه میخام شعری که شراگیم از ایرج میرزا نوشته برات بنویسم چون منجر به بحثهای بلندی میشه و نه میخام از درد دل غربت نشینی علی و یا غم های یک تبعیدی که من بهش میگم اسد خان جان سخنی بگم نه از اونی که دلم براش یه ذره شده و نه از اونی که داره میاد اونجا نه اون زن بیچاره بمی .

(عکس از بزرگترین کرهء ماه است که فرم گردی ندارد )

دلم میخاد از دست این همه مشکل و درد سر فرار کنم ، آخه میدونی فکر می کردم خیلی میتونم در برابر مشکلات دَووم بیارم ولی دیدم خوب من که از سنگ نیستم و با شنیدن این همه سر گذشتهای گوناگون می برم و دیگه اون شهلای پیش از این نیستم. وقتی دختر عموم بهم میگه من به امید دلداری های تو و روحیه گرفتن از تو و گپ زدن با تو چت کردن رو یاد گرفتم، خیلی خوشحال میشم که کاری از دستم برای کسی بر اومده، همون کسی که چند ماه پیش تصادف شدیدی داشته و خیلی آسیب دیده و صورت نازش باید چند ماه دیگر زیر عمل جراحی پلاستیک بره و باز هم مثل اول همون پرستوی زیبا بشه که بود، نا گفته نمونه حالا هم زیباست ولی خودش کمی کم مهری میکنه خوب حق داره وقتی آدم از چنین تصادفی پس از ۲ روز بی هوشی به هوش بیاد خیلی وقت می بره تا دوباره خودش رو پیدا کنه. به هر روی آرزوی تندرستی تمام آدمهای روی زمین را دارم حالا پرستو که جای خود داره و یک خون در رگهای ما جاریست.

همت بلند

شد مدتي و ياد تو شد همنشين مرا

دارد وفاي او همه جا شرمگين مرا

جز داغ او كه گرم گرفته ست با دلم

يك تن نداشت پاس محبت چنين مرا

فيض وصال يار به تردامنان رسد

اين ماجرا ز شبنم و گل شد يقين مرا

آن خار خشك سينه دشتم كه فيض ابر

نسترد گرد حسرت و غم از جبين مرا

كردي به سان قامت فواره ام نگون

اي همت بلند زدي بر زمين مرا

(شفیعی کدکنی )

پاینده باد مام میهن….. در پناه یزدان تندرست و پیروز زیوی….. تا درودی دگر بدرود.

Advertisements