درود؛
۲/۳ هفته اينجا هوا گرم بود ولی نه مثل ايران ها
مثل ….همينجا ولی بهتر از هيچی بود
دلم ميخاد کمی درد دل کنم
من هنو نفهميدم که در اين دنيای مجازی به چه کسی ميشه اطمينان کرد و
به چه کس يا کسانی نبايد اطمينان کرد يا اصلن انجام اين کار درسته يا نه
فکر ميکنم اعتماد تا حدودی بد نيست ولی زيادی از حد نبايد باشد.
و به قول دوست نيکم سعيد جان که امروز با او تلفنی حرف زدم و گفت دنيای وبلاگ همينه ديگه…..
دلم نميخاد نق بزنم ها…..
هر چند که تمام ما آدمها آمديدم به اين دنيا تا در اين کار زاربجنگيم و پيروز شويم ….
ولی از يک مورد پيش خدای خودم و بنده هايش سر افرازم که تا کنون
هيچوقت دروغ نگفتم
و به هيچ عنوان در کار خصوصی زندگی کسی دخالت نکردم مگر اينکه خودش نظرم را خواستاربوده باشد
يا کمکی از دستم بر اومده هر چند نا چيز ولی انجامش دادم
ميدونی اينجا (در اين دنيای مجازی) نميشه آدم دوست صميمی پيدا کنه به اون صورت که منظورمطلب است
ولی تو رو که از آشنائيت خرسندم و بسيار دوست ميدارمت
امروزيکی از همون دوستان خوبم به من گفت بهتره که به هيچ کسی جز افراد خانواده ات اطمينان نکن
چون
اين جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمی است
که همچنان که تو را می بوسند،در ذهن خود
طناب دار تو را می بافند
فکر کنم ديگه هيچ جا نميشه اين گوهر ناياب را يافت
به قول يکی از خوبانم ….خوب چطوريد حالتون خوبه؟
آرزوی تندرستی و پيروزی همهء ايرانيان کسانی که در سرزمين مهر
زندگی ميکنند و بايد با تمام مشکلات زندگی کنار بيايند را دارم.
تا گاهی دگر بدرود.