درود بر تو:
‹);با اینکه از بازی فوتبال خوشم نمیاد و بارها و بارها این را گفتم، ولی از پیروزی آلمان بر آرژانتین خیلی خوشحال شدم.
من از اول بازی ها میگفتم امیدوارم که آلمان از تمام تیمها به جز تیم ملی ایران ببره و به ایران ببازه. چون به هر حال اینجا میهن دوم ما است دیگه باید حرمت آب و خاک و فوتبالش رو حفظ کنیم دیگه. ولی خداییش پس از اتمام بازی آلمان اشکی از سر حسرت ریختم که چرا بچه های تیم ملی ایران نباید این پیروزی را می داشتند؟! و اما دوست نیکم سعید حاتمی میگه:
| |||||||||||||||||||
هيچوقت علاقه‌ای به بازی آلمان‌ها نداشتم. ولی از شما چه پنهون، اين مملکت وطن ما شده. نمی‌شه نسبت به برد و باختش بی‌تفاوت بود. همين که می‌بينی يه برد يا باخت چه تأثيری در اقتصاد و سياست و روابط بين آدم‌های جامعه داره، دلت می‌خواد کشوری که توش زندگی میکنی يا بهش تعلق داری، بازنده نباشه. خوب حالا تو اگر جای ما بودی چه فکری داشتی؟! تا درودی دگر بدرود. | |||||||||||||||||||
این رو نگفتم که آدم میتونه به انتخاب خودش ترتیبی بده تا یک همراه در این سفر داشته باشد. حالا این انتخاب میتونه همراه بودن همسر، فرزند، فرزندان یا پارتنر باشد. این مورد رو خیلی ها دوست دارند ولی من هیچوقت دلم نمیخاد با افراد نزدیک فامیلم به ویژه… به اینجا بروم.
فکر کنم لب این دریا خیلی بوی خوبی بیاد ولی بوی خاکی که من میگم نمیاد، شاید بوی ماهی…
هر روزت بارانی «هم میهنانی که در ایران هستند البته». اینم برای تو که شاید نگرانمی بگم که حالم کمی تا قسمتی بهتره ولی قرصهای آنتی بیوتیک را هنوز میخورم ولی سر گیجه ام کما کان همونجا که بوده هست.
الهۀ مهر 